Bij de verslavingsreclassering hebben ze een nieuw stuk gereedschap in hun hulpverleningskoffer: een enkelband die twee keer per uur meet of iemand alcohol heeft gedronken.
De verslavingsreclassering GGZ zocht een eerlijke film over de ervaringen van de enkelbanddragers. Om mensen die er mogelijk baat bij hebben te helpen bij het maken van een weloverwogen keuze voor -of tegen!- de enkelband. Die enkelband helpt namelijk goed als stok achter de deur, maar vormt óók een stevige ingreep in het dagelijks leven.
Het idee is om drie verschillende gebruikers te interviewen. Geen gelikte praatjes, maar echte verhalen. Tijdens onze voorbereidende gesprekken besloten we al snel om de geïnterviewden anoniem te houden. Die anonimiteit was onze keuze (van de makers) en kwam niet eens zozeer van de deelnemers. Die bleken juist erg open te zijn. Toch besloten we om hun identiteit te beschermen.
Met die bewuste keuze voor anonimiteit maakten we het onszelf als filmmakers erg lastig. Werken met balkjes, blurren of filmen met tegenlicht… dat wilden we allemaal niet. Dat oogt lelijk én je trapt in een valkuil. Want dat is beeldtaal die kijkers onbewust associëren met criminaliteit. En dat is niet wat je wilt. De geïnterviewden werken met de beste bedoelingen aan hun herstel: die wil je niet portretteren als boeven. Met acteurs werken, vond ik ook geen optie. Dat staat te gekunsteld en kijkers prikken daar doorheen.
De oplossing: ik heb (ongescripte) interviews met enkelbanddragers in audio opgenomen, met een goede mobiele veldrecorder. Door slim te interviewen kon ik hun openhartige quotes goed monteren tot een coherent verhaal.
Voor en na het gesprek draaiden we sfeerbeeld. Wel degelijk met de echte geïnterviewden, maar de sprekers bleven onherkenbaar door de compositie, afstand en de brandpuntkeuze. De kijker koppelt het interview logischerwijs aan het beeld. Daarnaast maakten we een paar goede opnames gemaakt van de enkelband zelf. Een beetje zoals je dat voor een productportfolio zou doen. De belangrijkste doelgroep van het filmpje, de potentiële dragers, willen immers precies weten hoe dat ding eruit ziet.
De uitkomst was een rauw gedraaid, maar eerlijk filmpje met drie dappere mensen in de hoofdrol die eerlijk hun verhaal doen.
[Het eindresultaat kan ik niet delen, wel een compilatie screenshots]