In den Pruus

‘Kom, we gaan op rooftocht’, zeg ik tegen de puberzoon. ‘Ik ga alleen mee in het geval van Currywurst mit Pommes’, bedingt hij. ‘Klarer Fall’, zeg ik en even later klappen we de banken van de Volvo omlaag. Op naar den Pruus.

Duitsland begint bij de wenkende wieken op de grens die onze zuidwesterwind stelen. De groene omwenteling gaat daar ogenschijnlijk harder. Zou het komen omdat de helft van de omwonenden van die windmolens in Nederland woont? Kun je “nicht in meinem Hintergarten” roepen tot je een ons weegt, die Duitse molens vallen vanzelf het uitzicht binnen.

Dan vraagt de puberzoon, die gelukkig nog wel eens de krant leest, wie Merkel eigenlijk heeft opgevolgd. Ik vertel over Scholz. Dat die van de Duitse PvdA is en samen regeert met zeg-maar-Groen Links en zeg-maar-de-VVD. En dat hun gebundelde partijkleuren op een stoplicht lijken.

De heenweg is altijd wat nerveus, want het is onze sport om met een zo leeg mogelijke tank aan te komen bij het tankstation. Daar roven we de eerste dubbeltjes. Met de Duitser aan pomp 2 keuvel ik wat over Verbrauchsteuer. En dat het zo machtig fijn is dat je in Duitsland nog steeds dat handige palletje op het vulpistool kunt omklappen, zodat ik de slang erin kan hangen en de boel lekker los kan laten.

Vandaag gaan we een koffiemachine scoren. Ons oog was gevallen op een sjiek merk uit Zwitserland. ‘Moet je in Duitsland halen’, zei een bekende op een verjaardag. En verrek, koffiemachines zijn daar inderdaad honderden euro’s goedkoper. Geen idee waarom. We slaan er ons envelopje op stuk waarop staat geschreven ‘Marktplaatsgeld & andere dubieuze inkomsten’. Op de parkeerplaats trakteren we onszelf op worst. De worstenman komt uit Kroatië.

Het bier is er niet goedkoper. Wel lekkerder. We halen het in de Getränkehall, een soort bouwmarkt maar dan met alleen maar bier. Een jong Pools stel, zwijgzaam maar losjes, bemant ons vaste adresje in Nordhorn. We halen vaak Alkoholfrei. In Duitsland hebben ze dat beter voor elkaar. In de zomer gaan er kratjes hoppig pils uit Tsjechië mee. Voor mijn broertje koop ik Maisel IPA, die met de rode dopjes.

In de zomer slaan we over de grens zonnebrandcrème in, dat scheelt tientjes. En tussen kerst en nieuw haal ik één of twee potten vuurwerk op, want ik wil de boze geesten wel verdrijven maar dat moet niet te veel kosten.

Als we ’s avond ‘een billig bakkie’ espresso tappen uit ons nieuwe apparaat, speelt Nederland tegen Duitsland. Het hossende publiek zingt op de wijs van Seven Nation Army van The White Stripes dat alle Duitsers homo zijn. De Nederlandse aanvoerder draagt een regenboogband om zijn arm en speelt gewoon door. In de laatste minuut wordt niet gescoord.